สยามฟิชชิ่ง
หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย
login | สมัครสมาชิก | วิธีสมัครสมาชิก | ลืมชื่อ/รหัส | login ไม่ได้? | 28 มี.ค. 67
วันที่ฝนผ่าน : Fishing Article
 ห้องบทความ/เทคนิค > บทความตกปลา
ความเห็น: 5 - [8 ธ.ค. 45, 20:55] ดู: 4,865 - [28 มี.ค. 67, 12:01] โหวต: 1
วันที่ฝนผ่าน
สิงห์ ปล. (1 คะแนนโหวตจากผู้ชมกระทู้) offline
23 ก.ย. 45, 15:53
1
ผมส่งบทความเกี่ยวกับฤดูน้ำหลากมาให้ คงพออ่านสนุกๆ ในช่วงน้ำหลาก เรื่องนี้เคยลงพิมพ์ใน GF&B เมื่อตอนน้ำหลากเมื่อสองปีก่อนครับ  มีเรื่องเกี่ยวกับปลาวางไข่และ Catch&Release ด้วย
สิงห์ ปล.

วันที่ฝนผ่าน
เรื่อง/ภาพ : Siva Pimol

หลังจากการกระหน่ำหนักของฝน หยาดน้ำที่ชุ่มชื้นตามป่าดงและแผ่นดินก็หลากหลั่งกลายเป็นสีขุ่นแดงเชี่ยวกรากพัดผ่านมาตามห้วยหนองคลองบึง ไหลลงสู่ท้องน้ำและลงสู่ทะเล วงวัฏแห่งฤดูกาลได้หมุนมาถึงรอบอีกครั้ง ช่วงที่ฝนสุดท้ายกำลังผ่านไป เมื่อผสายน้ำเชี่ยวกรากสีแดงขุ่นสิ้นสุด จะเป็นเวลาแห่งการสืบพันธุ์ของหมู่ปลาอีกครั้ง
ช่วงฤดูน้ำหลากนี้เป็นช่วงหนึ่งของความสุดยอดในการตกปลาตามแหล่งน้ำจืด ปลาหลายชนิดกินอาหารอย่างบ้าคลั่งระหว่างการสวนกระแสน้ำขึ้นสู่ต้นน้ำเพื่อเข้าสู่ฤดูกาลผสมพันธุ์ ในช่วงน้ำหลากแม้ว่าอาจจะเกิดอุทุกภัยในหลายท้องที่ แต่ขณะที่น้ำไหลหลากผ่าน การจับปลาด้วยวิธีต่างๆ นั้นล้วนแล้วแต่สร้างความน่าตื่นเต้นทั้งสิ้น
ในสายน้ำหลากท่วมเอ่อ แม้ว่าผมจะเห็นหลายคนทอดแห วางข่าย ยกยอ แต่ก็จะเห็นได้ว่ามีหลายคนใช้คันเบ็ดและรอกในการจับปลาขึ้นจากท้องน้ำ  หลายที่ๆ ผ่าน สองข้างถนนที่น้ำเอ่อ ผมได้เห็นการจับปลาทุกรูปแบบ และที่น่าสนุกที่สุดก็คือการตกปลานั่นเอง
ล่าสุด ที่ปากน้ำวนบางกระจะ อยุธยา บริเวณเขื่อนหน้าป้อมเพชร ผมพบว่ามีนักตกปลายืนนั่งตกปลากันอยู่เต็มไปหมด จากการเข้าไปดู พวกเขาสนุกกับการชิงไหวชิงพริบกับปลาที่เข้ามาตอดเหยื่อพร้อมๆ กับการที่สายเบ็ดจะถูกลากไปกับขยะใต้น้ำ บางคนถึงขั้นลุยน้ำเทียมอกไปขึ้นโป๊ะเทียบเรือซึ่งลอยโด่งสูงอยู่กลางน้ำหลากเพื่อจะหาทำเลที่ดีกว่า 
จากการเฝ้าดูชั่วครู่ ผมพบว่าบำเหน็จที่เขาได้นั้นมิใช่จุดประสงค์ แต่เป็นความสนุกสนานที่ได้ออกมาตกปลาในกระแสน้ำซึ่งเอ่อไหลเปี่ยมฝั่งต่างหาก
จำได้ว่า ตอนหัดตกปลาใหม่ๆ พี่ชายที่สอนให้ตกปลาช่อนปลาหมอตามร่องสวนชวนให้ขี่จักรยานไปที่แม่น้ำเพื่อดูเขาตกปลาตะเพียนตอนน้ำหลาก ยังจำได้ติดตากับคันเบ็ดไม้ไผ่และทุ่นไม้โสนเกี่ยวเบ็ดด้วยยอดผักชีซึ่งถูกหย่อนไปตรงช่องว่างของกอผักตบ ชั่วไม่นานก็ได้วัดเอาปลาตะเพียนสีขาววาววับขนาดฝ่ามือที่ท้องอ้วนปี๋ขึ้นมา
หรือเกือบยี่สิบปีก่อนที่หัวรอ อยุธยา บ้านทรงไทยใต้ถุนสูงที่เคยขับรถเข้าไปจอดได้นั้นน้ำท่วมจนแทบถึงกระดานเรือน ผม ซึ่งตอนนั้นยังเป็นเด็กหย่อนเศษข้าวไปตามร่องกระดานเพื่อดูปลาหมอแย่งกันฮุบฝูงใหญ่ แล้วก็ชวนให้เด็กวัยเดียวกันผู้เป็นเจ้าถิ่นเอาตัวเบ็ดผูกเชือกว่าวเกี่ยวเมล็ดข้าวสุกหย่อนตามลงไปท่ามกลางเสียงหัวเราะของผู้ใหญ่ที่นั่งดูอยู่
และเมื่อปลากินเบ็ดแล้วไม่สามารถเอามันขึ้นมาได้เนื่องจากตัวมันใหญ่กว่าร่องกระดานมากนักผมจึงเข้าใจว่า พวกผู้ใหญ่เขาหัวเราะเรื่องอะไรกัน
“ปล่อยไปเหอะ” ลุงคนหนึ่งคว้าสายเชือกดึงปลาหมอขึ้นมาติดกระดานแล้วเอามีดตัดสายปล่อยไป
“แล้วเบ็ดติดปากไปมันไม่ตายเหรอ” ผมถามด้วยความสงสัยซึ่งก็ได้รับคำตอบว่าไม่ตายหรอก
นั่นอาจจะเป็นการตกปลาแบบ Catch & Release ที่ผมไม่ได้ตั้งใจก็ได้
อีกหลายปีต่อมา หลังจากที่มีคันเบ็ดและรอกเป็นของตัวเองและมีกลุ่มเพื่อนนักตกปลา ผมออกไปตกปลาในช่วงน้ำหลากแทบทุกครั้ง แม้ว่าจำนวนปลาจะมีไม่มากเท่าเมื่อก่อนแถมขนาดลดลง แต่ผมก็ยังสนุกสนานกับการตกปลาน้ำหลากทุกๆ ครั้ง
อย่างเช่นครั้งหนึ่งที่เชิงสะพานพุทธฯ ผมกับเพื่อนสามคนเอาขนมปังพับตกปลาสังกะวาดได้มาเกือบกระป๋อง รุ่งเช้าเอามาผ่าท้องตัดหัวแช่น้ำปลาตากแดดพอตัวตึงๆ แล้วเอามาทอดกินกับน้ำปลาพริกอร่อยอย่าบอกใคร แถมยังมีไข่ในท้องทุกตัวอีกด้วย
ในสมัยก่อน ความรู้สึกถึงการห่วงใยในจำนวนปลาที่ลดลงมากเหมือนสมัยนี้ยังไม่มี เราตกปลากันโดยไม่ได้สนใจหรอกว่ามันเป็นปลาที่มีไข่หรือไม่ เราคิดเพียงว่า จำนวนปลาที่ตกได้นั้นพอเพียงกับความต้องการหรือยัง ถ้าพอแล้วก็เลิก และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงน้ำหลากคือก่อนช่วงฤดูผสมพันธุ์นี้ ปลาจะมีมันมากและมีไข่อ่อนๆ ซึ่งนักกินปลาจะรู้ว่า เป็นช่วงที่ปลามีรสชาติอร่อยที่สุด ดังนั้นช่วงน้ำหลากผมจึงอดไม่ได้หรอกที่จะต้องไปหา “ปลามัน” มากินสักสามสี่ตัวให้พอหายอยาก
หรืออย่างในปีที่ผ่านมา ขณะที่กระแส Catch & Release ของบ้านเรากำลังเริ่มถูกปลุกปั่นขึ้น ผมกับเพื่อนๆ ก็ยังตระเวนตกปลาในแม่น้ำบางปะกงกันอย่างต่อเนื่อง การตกปลาของพวกเราเป็นกิจกรรมในช่วงเวลาว่างเพื่อการพักผ่อนเคียงคู่กับกระป๋องเบียร์มากกว่าความต้องการที่จะได้ปลา แต่บางครั้งก็คงไม่แปลกที่จะเอาปลาม้าหรือหางกิ่วสักตัวสองตัวกลับไปกินบ้าง
ผมเชื่อว่า ตราบใดที่นักตกปลายังมีจิตสำนึกว่าถึงคำว่า “แต่พอเพียง” ก็คงไม่จำเป็นต้องปลุกปั่นกระแสอนุรักษ์ใดๆ ขึ้นมา
เมื่อต้นฤดูน้ำหลาก ผมยืนดูชาวบ้านเอาสวิงตาถี่ช้อนปลาตัวเล็กๆ ที่มากับน้ำที่ปากท่อระบายน้ำท้ายหมู่บ้านที่ผมอยู่  ดูจากขนาดปลาแล้วผมอดถามเขาไม่ได้ว่าช้อนเอาไปทำอะไร คำตอบที่ได้ก็คือคลุกกับพริกแกงห่อใบตองปิ้ง รสชาติเยี่ยมยอด  และในกลางฤดู ที่ข้างทางหลวงระหว่างจันท์และตราด ผมเห็นชาวบ้านมายกยอเอาปลาตัวเล็กๆ ที่หลากมากับน้ำเช่นกัน และเมื่อบางครั้งฟลุคติดปลาตัวโตขึ้นมาก็ได้เฮฮากันเป็นที่สนุกสนาน
ขณะที่พิมพ์ต้นฉบับอยู่นี้ วันออกพรรษานั้นอยู่ไม่ห่างไกลแล้ว เมื่อถึงวันนั้น ฝนจะหยุด ลมหนาวจะเริ่มโชย น้ำหลากชุดสุดท้ายซึ่งเป็นน้ำหลากที่เอ่อล้นมากที่สุดจะมาถึง เมื่อถึงวันนั้น ผมยังนึกไม่ออกว่าจะไปตกปลาแดงที่ต้นน้ำบางปะกง  ตกกระแหที่ต้นน้ำแม่กลอง ตกปลาตะเพียนทางแถบปทุมธานี  ตามหาปลาม้าที่สุพรรณ หรือจะไปที่ไหนดี  แต่ที่แน่ๆ ผมคงไม่ไปแถวๆ ปากมูลเป็นอันขาด เพราะเรื่องราวเกี่ยวกับปากมูลนั้นเป็นเรื่องที่แสนเศร้าในความรู้สึก
เพราะถึงวันนี้ผมเชื่อว่า ปลานั้นจะไม่สูญพันธุ์ไปจากท้องน้ำได้ด้วยการตกปลาและการประมงอย่างถูกต้อง แต่จะสูญพันธุ์ได้ด้วยการทำลายธรรมชาติและสภาวะแวดล้อมต่างหาก
กรุณา ลงทะเบียน และ login ก่อนส่งความเห็นครับ
siamfishing.com © 2024