ภาพที่ 1เหมาเรือกัปตันมดลำนี้ครับ "Family108"ออกตกปลาที่บางเสร่กันครับ ยอมรับว่าก๊วนที่ไปด้วนกันไม่มีใครตกปลาทะเลเป็นเลยสักคนแม้แต่เบ็ดยังเหวี่ยงไม่เป็นเลย แต่ถ้าปลาบ่อนั้นทีเพียงผมและเพื่อน2-3คนที่เคยตกบ้างแบมือสมัครเล่นเท่านั้นเอง อ้อ..แต่ยังมีลูกพี่ที่เป็นญี่ปุ่นอีกคนที่พอถูไถ เพียงแต่คิดว่ามันน่าสนุกครับ คงตื่นเต้นเวลาได้ดึงหรือสู้ปลาเวลามันติดเบ็ด แต่สุดท้ายเมาเรือเมากันทั้งก๊วนเลย แต่ผมและเพื่อนอีกคนก็ใจสู้ครับไม่ยอมนอนเหมือนคนอื่น เพราะว่าเสียดายตังค์ค่าเช่าเรือที่แสนแพงในมุมและอรรถภาพของผม หนามยอกเอาหนามบ่งครับโดยการดวดวิสกี้ที่เตรียมไป เพราะคิดว่าให้มันเมาแบบกรึ่มๆ ดีกว่าเมาคลื่นแบบชวนอวก เพราะว่าเพื่อนที่ไปด้วยกันอวกกันหลายคน ปรากฏว่ามันใช้ได้ผลครับอาการเมาเรือหายแต่รู้สึกกรึ่มๆกับรสชาติของวิสกี้แล้วก็เพลินกับปลากินเบ็ดครับ ส่วนใครที่ชอบเมาเรือจะเอาสูตรของผมไปใช้ก็ไม่สงวนลิขสิทธิ์นะครับ เดี๋ยวเราไปดูผลงานของพวกเรา เอ้ย..ผลงานของกัปตันมดกันเลย
ภาพที่ 2นี่คือส่วนนึงของเพื่อนรวมชะตากรรมครับ ตอนนี้เช้าอยู่ครับเพราะออกเรือตั้งแต่ก่อน 6 โมงเช้านิดหน่อย ยังรู้สึกสบายยิ้มแย้มร่าเริงกันอยู่เลย มุ่งหน้าเกาะคามเพื่อตกปลา ฮิฮิ น่าสนุก
ภาพที่ 3นี่ครับเริ่มรู้สึกกันแล้ว มันเริ่มโหวงเหวงในหัว
ภาพที่ 4เราเริ่มมาสัมภาษณ์ถึงประสบการณ์ต่างๆเกี่ยวกับการตกปลา และสังเกตได้ว่าในเรือของแกมีหนังสือของการตกปลาเพียบเลยแต่ละเล่มล้วนมีรูปของแกโชว์หลาพร้อมปลาตัวใหญ่
ภาพที่ 5ในที่สุดก็ถึงที่หมายโดยใช้เวลาแล่นเรือประมาณ 2 ชม. ครับ นานเหมือนกัน และกัปตันมดสาละวนอยู่กะเบ็ด ดูแกคล่องแคล่วว่องไวมาก แต่อีกคนข้างๆน่ะ ทำตัวเป็นเหมือนทุ่นครับคือตัวถ่วง ฮิฮิพูดเล่นน่ะ
ภาพที่ 6และเสียเลารอคอยเกือบๆชั่วโมงครับ ในที่สุดเสียงรอกก็ดังขึ้น 2 คัน ในเบ็ดทั้งหมด 4 คัน ผมเลยได้สู้สองคนแรกกับเพื่อน แต่มันไม่เป็นดังตั้งใจครับ ต้องใช้แรงเยอะมากเพราะแค่ทุ่นก็ปาเข้าไป 3 กก.แล้ว รวมน้ำหนักปลาอีก สรุปแล้วสองตัวแรกหลุดหมดเลยน่าเสียดาย
ภาพที่ 7ถัดมาไม่นานครับลืมความเสียดายไปเลยเพราะมีตัวใหม่มาอีก ความนี้เป็นคิวของนายญี่ปุ่นบ้าง
ภาพที่ 8แล้วก็ไม่พลาดครับ ได้โรนันตัวเบ้อเร่อ
ภาพที่ 9หน้าตามันเหมือนจะเป็นลูกครึ่งระหว่าง ตัวเหมือนฉลาม ส่วนหัวเหมือนกระเบน นะ
ภาพที่ 10คนที่เย่อได้ต้องโชว์ก่อนใคร คนนี้เหมือน"อาโนฯ"มั๊ยครับ อาโนกับโรนัน เหมาะกันดี
ภาพที่ 11เท่าที่ผมชั่งด้วยมือและความรู้สึก โรนันตัวนี้น่าจะเกือบๆ 20 กก.
ภาพที่ 12ตัวที่กำลังเย่ออยู่นี่ก็"โรนัน"อีกครับ
ภาพที่ 13ส่วนนี่ไอ้ช่อนครับ คือพอได้โรนันตัวที่ 2 กัปตันพาเราย้ายที่หมายใหม่เนื่องจากปลาทิ้งช่วงนานที่ไม่งาบเหยื่อ ด้วยประสบการณ์ครับแกพามาที่ที่ไอ้ช่อนชุมมาก ผมเย่อกะไอ้ช่อนซะเหนื่อยเลย เนื่องจากว่าไม่มีคนสู้ไหวเพราะเมาเรือ
ภาพที่ 14ดูสิครับพี่แกอุ้มเหมือนลูกอ่อนเลย โจรพ่อลูกอ่อน ฮิฮิ
ภาพที่ 15แต่ตัวสุดท้ายนี่สิครับมันหนักจริงๆ คนเดียวไม่ไหว ผมต้องช่วยอีกแรงก็ยังไม่ขึ้นครับ มันเกินกำลังของรอกครับ นี่ขนาดว่าเบ็ดของไต๋มดเขาบอกว่าใช้ของไดว่ารุ่นราคา 6-7 พันนะยังสู้แรงปลาตัวนี้ไม่ได้(ตรงมือหมุนมันหมุนได้แต่สายเอ็นไม่หมุนตาม)กลับกันมีแต่ปลาที่ดึงเอาสายเอ็นห่างออกไปทุกที ไต๋มดบอกเราว่าปลามันดึงออกไปไกลแล้วไม่น้อยกว่า 200 เมตร เพราะว่ารอกเบทของจุสายได้ประมาณ400เมตร แต่นี่มันเหลือสายที่อยู่ในรอกเพียงครึ่งเดียว
ภาพที่ 16เอ้างั้นต้อง 3 คน เชื่อไหมครับว่ามันก็ยังไม่ขึ้น และไต๋แกยังบอกอีกว่าปลาตัวนี้น่าจะเป็นกระเบน น้ำหนักน่าจะอยู่ที่ 100ขึ้นถึง 200 กก.ทีเดียว เพราะว่าตามประสบการณ์ของแกเคยเย่อสู้ปลาฉลาม นน.ประมาณ 80กก. แกยังสู้คนเดียวไหว แต่นี่เรายิ่งสู้มันก็ยิ่งดึงตัวมันไกลออกไปทุกที สุดท้ายเราผ่อนสายเอ็นให้หย่อนครับ แป๊บเดียวแค่นั้นเองมันก็สะบัดเบ็ดหลุดจากปากมันทันที สรุปว่าเอาขึ้นไม่ได้ครับตัวนี้
ภาพที่ 17สุดท้ายเราก็ได้เวลากลับเข้าฝั่งครับ และนี่คือผลงานของเรา เอ้ย..ของไต๋มดครับแต่เป็นประสบการณ์ของเรา และถ้าหากท่านใดที่ไม่เคยและอยากมีประสบการณ์แบบนี้ ก็โพสมาคุยกันได้ หรือโทรคุยถามข้อมูลเรื่องการเดินทางได้ครับีท่เบอร์ 09-4119005 ยินดีให้ลายละเอียดครับ