หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

            ในชีวิตของคน คนนึงอาจจะไม่เคยเลยสักครั้งที่จะมีโอกาสเรียกใครสักคนว่า "แม่" แต่มีคนอีกมากมายที่มีโอกาสเรียก"แม่" เพียงเพราะเป็นผู้หญิงที่ให้กำเนิดเขามาเท่านั้น ในบางครั้งเค้าเองไม่เคยเข้าใจด้วยซ้ำว่าคำว่า"แม่"ยิ่งใหญ่เพียงใด หลายต่อหลายคนมักจะรอโอกาส "ซักวันหนึ่ง".."เดี๋ยวก่อน".."สัปดาห์หน้า".."เดือนหน้า"..แล้ววันนั้น...อีกวัน...และอีกวัน ก็ผ่านไปโดยทิ้งผู้หญิงชราคนหนึ่ง ให้คอยแล้วคอยอีก ที่จะได้พบหน้าลูก
            ที่หน้าโลงศพของหญิงชราผู้ล่วงลับ ลูกๆก้มลงกราบแล้วอธิษฐานให้ดวงวิญญาณผู้ล่วงลับ ได้รับรู้ว่า เขาเศร้าโศกเพียงใดที่ต้องสูญเสียสิ่งที่เป็นที่รักดุจดวงใจไป
            "ดวงวิญญาณของผู้ที่รอคอยเจ้ามาตลอดชีวิต" ท่านจะรับรู้หรือ?
            ทั้งที่ ในวันที่ท่านมีชีวิตอยู่...และรอให้เจ้ากับมา "กอด" แล้วบอกท่านว่า ทุกวันที่ลูกมีชีวิตอยู่ได้ แล้วเติบใหญ่มาจนทุกวันนี้ ล้วนมาจากความเจ็บปวดและหยาดเหงื่อของผู้เป็น"แม่"
          หญิงผู้ที่ไม่เคยคิดจะทวงบุญคุณหรือเรียกร้องอะไรเลย
          หญิงผู้ทนทุกข์ทรมานตลอดเวลาเก้าเดือนด้วยความเต็มใจ
          "แล้ววันนี้คุณรู้หรือยังว่าคุณควรจะทำอะไร" ตอนที่แม่คุณยังมีชีวิตอยู่???