หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

                                                                                                           
                                                    จดหมายเหตุจากหมู่บ้าน บทรำพึงถึงคนเมือง
                           
                                                          "ท่านครับ ผมขอปลากระป๋องด้วย"

      เช้าวันนี้อากาศสดชื่นปลอดโปร่งกว่าหลายวันที่ผ่านมา ผมนั่งจิบกาแฟรสเข้มอยู่หน้าบ้าน วาดสายตามองธรรมชาติยามเช้า ผมคิดในใจว่าวันนี้เป็นวันดีและเป็นวันโชควันลาภวันหนึ่ง เพราะเมื่อไม่กี่วันก่อนหน้านั้นมีข่าวว่าจะมีนักการเมืองระดับชาตินำข้าวสารมาแจกจ่ายให้พี่น้องชาวบ้าน เพื่อเป็นการบรรเทาทุกข์ในยามที่ธรรมชาติพิโรธ กระหน่ำห่าฝนลงมาท่วมข้าวกล้าตายจนสิ้น ผม..ในฐานะที่ต้องอยู่กับหน่วยงานของทางราชการ ก็มีหน้าที่ต้องทำตัวเป็นคนกลางนำเอาสิ่งของเหล่านี้กระจายสู่มือพี่น้องในชุมชน เพราะไม่สามารถให้พี่น้องทุกคนไปรับด้วยตนเองได้ เพราะติดขัดเหตุผลบางประการ

      9.00 น.เสียงนกหวีดของเจ้าพนักงานอำนวยความสะดวกดังปรี๊ดขึ้น บรรดานักการเมืองระดับท้องถิ่นพร้อมด้วยข้าราชการระดับอำเภอบางท่าน กุลีกุจอตั้งแถวให้ความเคารพท่าน สส.ผู้ทรงเกียรติ ขณะที่สายตาประชาชนที่นั่งรอคอยข้าวสารแทบทุกคู่มองดูเหตุการณ์นั้นอย่างตื่นตาตื่นใจ

      “พ่อแม่พี่น้องทุกท่านครับ บัดนี้ท่านประธานได้เดินทางมาถึงแล้ว ขอเชิญทุกท่านลุกยืนขึ้นและปรบมือเพื่อเป็นเกียรติ ต้อนรับท่านประธานด้วยครับ” เสียงพิธีกรหน้าเก่าเจื้อยแจ้วมาจากลำโพงตัวเขื่อง
คุณยายหลายคนรีบวางขวดน้ำ วางขนมที่เอามานั่งกินช่วงคอยท่านประธาน โก่งแข้งโก่งขายืนพรวดพราดตามคำเชิญชวนนั้น แม้บางคนจะยืนหลังไม่ตรงดีนักแต่ก็ดูเป็นการให้เกียรติท่านประธานอย่างเต็มที่  จากหน้าประตูหอประชุมเรื่อยไปจนถึงเก้าอี้โซฟาอันอ่อนนุ่ม การแสดงความเคารพและการทักทายเกิดขึ้นไม่ขาดสาย กินเวลาร่วมสองนาที

      ผมเองซึ่งในขณะนั้นกำลังใช้ความคิดส่วนตัวว่า เหตุไฉนหนอ..พวกนักการเมืองเขาจึงแสดงการไหว้ได้สวยงามจับตานัก เขาไปฝึกปรือกันมาจากไหนน๊อ...ก็ต้องตกกระไดพลอยโจนกับเขาด้วย ต้องฝืนทำในสิ่งที่ไม่ค่อยถนัดนัก แต่ก็ช่างมันเหอะ..อย่าไปพูดถึงมันเลย

                                                                                                      หลังจากพิธีกรกล่าวรายงานจบ ก็ถึงคราวท่านประธานจะกล่าวกับพี่น้องบ้าง

      “สวัสดีค่ะ...ดิฉัน อย่างนั้น อย่างนี้ อย่างโน้น อย่างนู๊น.......จบคำปราศรัย..( หาเสียง )
      สรุปแล้วใช้เวลาสักพักในการจำนรรจาเพื่อแสดงความสามารถและอวดอ้างสรรพคุณต่างๆนาๆ จนมาถึงไฮไลท์ของละครน้ำเน่าเรื่องนี้ “ขอเชิญตัวแทนพี่น้องจากตำบลต่างๆ รับมอบข้าวสารจากท่านประธานครับ” เสียงพิธีกรคนเก่งดังแหวออกกมาจากลำโพงตัวเก่า

      การส่งมอบ และการรับมอบแบบพอเป็นพิธีเสร็จสิ้นลง ข้าวสารส่วนใหญ่ถูกลำเลียงขึ้นรถมุ่งหน้าสู่หมู่บ้านเป้าหมายเพื่อกระจายให้ถึงมือพี่น้องชาวบ้าน

              น้าๆทุกท่านครับ...ผมว่า....ประเทศไทย และคนไทยโชคดีมากครับ ที่เรามีตัวแทนของชาวบ้านเข้าไปทำหน้าที่เป็นปากเป็นเสียงในสภาฯ คอยแก้ปัญหานาๆประการของชาวบ้านทั้งยามร้อนและยามหนาว ทั้งยามแล้งและยามน้ำท่วม ดีใจจังที่มีตัวแทนดีๆแบบนี้ ผมมีรูปภาพข้าวสารที่ท่าน สส.เอามาแจกให้น้า ๆ พี่ ๆ ชมด้วยนะ สงสัยเป็นข้าวหอมมะลิชั้นเลิศ เพราะกลิ่นมันหอมทันทีที่เปิดปากถุง ตั้งใจถ่ายมาเชียวนะ มีข้อตำหนิหรือข้อคิดเห็นอย่างไรก็แสดงกันได้เต็มเหนี่ยวเด้อ..

                                                      ....เฮ้อ......เป็นปากเป็นเสียง..มันก็ดีอยู่นะ แต่กลัวว่าบางท่านจะเข้าไปเป็นปากอย่างเดียวนี่ซิ...
                                                                                                   
                                                                              ......ไกลบ้าน.....