หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

My Journey to Bintulu

“ปลาล่าเหยื่อมันจะไม่กัดเหยื่อเมื่อไม่มีแสง” คือ เสียงคำกล่าวอ้างที่ผมเคยได้ยินคนโน้นพูดว่ามันน่าจะเป็นเพราะเหตุอย่างนี้ แต่คนนี้พูดอีกทีก็ว่ามันต้องเป็นเพราะเหตุอย่างนั้น สุดท้าย ไม่ว่าใครจะพูดอะไร มันไม่สามารถทำให้ผมเชื่อได้อีกต่อไป เพราะสิ่งที่เป็นจริงที่สุด ก็ได้ปรากฎเป็นที่ประจักษ์กับตัวผมเอง นั่นก็คือ “ตราบใดที่เหยื่อยังอยู่ในน้ำ คุณมีโอกาสเสมอ” การอดตาหลับขับตานอน หมั่นคอยส่งเหยื่อลงไปว่ายในน้ำอยู่เนืองๆ ทำให้ทฤษฏีแสงสว่างตามคำกล่าวอ้างที่เคยได้ยินมาช้านานในอดีตนั้น กลายเป็นความ “เท็จ” ในทันที 

หากทฤษฏีแห่งแสงสว่างนั้น ยังเป็นที่กังขา คำถามต่อมาก็คือ “อะไรคือปัจจัยที่ทำให้ยักษ์ใหญ่เจ้าถิ่นเข้ามากัดเหยื่อในยามค่ำคืน” ด้วยกระทู้นี้มิใช่งานวิจัย เห็นทีคงต้องให้ผู้ใคร่อยากจะรู้ได้วิเคราะห์กันเอาเองต่อไปก็แล้วกัน แต่ที่แน่ๆ เราต่างก็ไม่สนใจในทฤษฏีแห่งแสงสว่าง และทำให้เจ้ายักษ์ใหญ่เข้ามางับเหยื่อต่อกร ประลองกำลังกันในยามค่ำคืนก่อนแสงแรกจะฉาบ ณ ขอบฟ้ากลางทะเล เมื่อระฆังหมดยก กรรมการรวบรวมคะแนน แล้วก็ประกาศผล ชูมือให้กับผู้ชนะกลางเวที นักสู้ทั้งสองสัมผัสมือกัน ภาพแห่งความทรงจำก็ถูกบันทึกเก็บไว้ เจ้าถิ่นได้รับการให้เกียรติขนานนาม กล่าวคำขอบคณ และเรียนเชิญกลับลงสู่ทะเลตามลำดับ นี่คือ...อีกหนึ่งเรื่องราวบนเส้นทาง Catch & Release ที่สร้างความรู้สึกดีๆและภาคภูมิใจใน “เกมส์ฟิช” (Game Fish) ให้กับ “นักตกปลา” (Angler) ณ สังเวียนแห่งนี้ อีกครั้งหนึ่ง 

“รู้เขา รู้เรา รบร้อยครั้ง ก็ชนะร้อยครั้ง” คือ บทสรุปคำกล่าวของปราชญ์แห่งตำราพิชัยยุทธ์ ที่น้อยคนนักจะไม่รู้จัก ดังนั้น ก่อนออกเดินทาง ผมจึงได้แวะเวียนเข้าไปศึกษาถึงการ “รู้เขา” จากผลงานของเหล่าบรรดาผู้กล้าบ้าพลัง ที่ได้ถ่ายทอดข้อมูลไว้ใน YouTube ถึงเรื่องราวการประลองพละกำลังของเขากับเจ้ายักษ์ใหญ่บนสังเวียน ณ ที่แห่งนี้ 

สิ่งที่ผมชะล่าใจ นั่นก็คือการเตรียมตัวเรื่อง “รู้เรา” น้อยเกินไป กล่าวคือ ลืมประเมินสังขารของตัวเองที่จะใช้ต่อกรกับพละกำลังของคู่ต่อสู้ สิ่งที่ได้รับเป็นการตอบแทนจากเจ้ายักษ์ใหญ่ ณ ที่แห่งนี้ นอกจากจะได้มีโอกาสเจอหน้าเจอตาทักทายกัน ถ่ายรูปคู่กันบนเรือแล้วนั้น มันยังฝากความเครียดให้กับกล้ามเนื้อในแผ่นหลังของผมไว้เป็นความทรงจำอีกด้วย (ใครไม่ออกกำลังกาย สร้างกล้ามเนื้อให้แข็งแรง ก่อนก้าวย่างขึ้นสังเวียนต่อสู้กับเจ้ายักษ์ใหญ่เจ้าถิ่น ณ ที่แห่งนี้ คุณจะได้รับความทรงจำเช่นว่านั้น แบบผมแน่ๆ) 

ในเมื่อพละกำลังได้ถูกใช้ไปเกือบหมดร่างกายแล้ว เห็นทีคงต้องหยุดพักเพื่อชาร์ตแบ็ตเพิ่มพลังเสียก่อน

กาแฟร้อนๆ คลุกเคล้ากับบรรยากาศยามเช้า เย็นสบาย ณ กลางทะเล ชีวิตนี้มันช่างดีงามเสียเหลือเกิน 

เมื่ออิ่มหนำสำราญกันทุกคนแล้ว ก็ถึงเวลาเอ่ยคำร่ำลาหมายแห่งนี้ แล้วออกเดินทางไปยังหมายถัดไป 

การประลองพละกำลังกับ GT เจ้าถิ่น ทำให้ผมได้เรียนรู้ว่า อุปกรณ์ที่เหมาะสมนั้นสำคัญไฉน และครั้งนี้เมื่อผมกลับไปถึงเมืองไทย ก็ยอมควักกระเป๋าจัดคัน PE8 มาไว้เพื่อต่อกร ประลองกำลังกับเจ้าตัวใหญ่ไซด์บิ๊กในแม็ทต่อไป (เมื่อไหร่...ก็เมื่อนั้นนะ) 

ขณะที่เราเดินทางต่อไปยังหมายถัดไป ผมบอกกับตัวเองไว้ว่า ต้องขยับอุปกรณ์ให้แข็งแรงมากกว่าเดิม (เพื่อถนอมกล้ามเนื้อหลังของตัวเอง ไม่ให้เจ็บไปมากกว่านี้) 

นี่คือ “ทูตสันถวไมตรี” ผู้ประสานความสัมพันธ์ให้ผมได้มีโอกาสได้รู้จักทักทายกับเจ้าถิ่นบิ๊กไซด์ GT เมื่อเช้ามืดที่ผ่านมา (พอเดินทางมาถึงตัวอักษรนี้ ผมรู้สึกดีกับตัวเองทุกครั้ง ที่ไม่ไว้ใจใครเตรียมอุปกรณ์ตกปลามาให้ใช้เลย นอกจากเตรียมอุปกรณ์ของตัวเองกับมือมาจากบ้าน หาไม่แล้ว ถึงแม้ว่าจะมีทูตสันถวไมตรีที่แสนดี แต่ไม่มีองค์ประกอบอื่นที่เอื้อเฟื้อเหมาะสม แล้วผมจะได้มีโอกาสจับมือทักทายเจ้าถิ่นบิ๊กไซด์ได้อย่างไร)

อีกหนึ่งกิจกรรมที่สร้างความบันเทิง นอกเหนือไปจากการนั่งดู TV ในห้องแอร์เย็นๆ แล้ว การนั่งรับลงชมวิวทะเล แล้วเอาเหยื่อขว้างลงน้ำ แล้วให้เรือลากจูงเหยื่อไปนั้น ก็สร้างความหวังให้บันเทิงได้อีกอย่างหนึ่ง 

Trolling #1

Trolling #2

Trolling #3

“มดคันไฟ” เป็นมดที่ใครต่อใครก็รู้ว่า มันมีพิษ การขบกัดของมันสร้างความเจ็บปวดให้กับผู้ที่ถูกมันขบกัดได้อย่างถึงพริกถึงขิง เหล่าบรรดานักตกปลามากประสบการณ์ ณ ที่แห่งนี้ ต่างก็มีกลเม็ด เคล็ดลับ ที่จะหลอกล่อเจ้าปลาใต้น้ำให้หลงเข้ามางับเหยื่อตะกั่วชุบสีกันอย่างถึงพริกถึงขิงได้เช่นกัน ดังนั้น การที่นักตกปลากรูกันออกมา จากห้องแอร์เย็นๆในเก๋งเรือ เพื่อมายืนตากแดด ณ ที่กราบเรือ ก็เสมือนหนึ่งมดคันไฟที่กรูกันออกมาจากรังเพื่อต่อกรกับศัตรูที่กำลังเดินเหยียบย่ำบนรังของมัน ฉันท์ใด...ก็ฉันท์นั้น 

ในจังหวะที่มดแตกรัง ผู้มากประสบการณ์มักสุขุม ใช้ความนิ่งสงบ สยบความเคลื่อนไหว วิเคราะห์สถานการณ์ ฉากตัวปรีกวิแวกออกไป ณ ที่ท้ายเรือ สายตาจับจ้องหา “จังหวะ” ณ “โอกาส” แห่งห้วงเวลาที่เหมาะสม 

ในเมื่อทั้ง “จังหวะ” และ “โอกาส” เป็นส่วนผสมที่ลงตัวแห่งห้วงเวลาเมื่อใด “ผลลัพธ์” ก็มักเป็นไปตามความคาดหวัง 

จังหวะนั้นมีหลากอย่าง...หากใครไม่รู้กระจ่าง...ก็อย่าได้พูดออกไป

“คนนำ” มีอยู่แค่สองสาม แต่คนตามนั้น...“บานตะไท”

จังหวะของความสุข #1

จังหวะของความสุข #2

จังหวะของความสุข #3

“ความคาดหวัง” (Expectation) คือภาษาที่สวยหรู แต่เมื่อถอดความออกมาแล้ว มันอาจจะเป็นเพียงแค่ “ฝันกลางวัน” อย่างหนึ่งเท่านั้น และก็ไม่แปลกที่เหล่าบรรดานักตกปลา จะวาดภาพความคาดหวัง หรือฝันกลางวันในหัวของตัวเอง ตั้งแต่นั่งเตรียมอุปกรณ์ตกปลาต่างๆนานาอยู่กับบ้านแล้ว เช่น ตีป๊อปผิวน้ำช่วงหัวน้ำดำ...ปลานี่จะเข้ามาฉวยเหยื่อ งั้นต้องเตรียมเหยื่อตัวนี้ไป แต่ถ้าใช้สติกเบทค่อยๆเคาะเข้ามา...ปลานั่นจะกัดกระจาย ตอนกลางคืนต้องหย่อนลงลึก ต้องใช้เหยื่อจิ๊ก เท่านี้เท่านั้นกรัม สีโน้นดี สีนี้ก็ใช่ หากมีสีสะท้อนแสงถึงขั้วโลกใต้ได้...ก็ยิ่งดี ว่าแล้วก็เอาเหยื่อโน่นนี่นั่นติดกระเป๋าไปเผื่อด้วยดีกว่าวุ้ย แบกเหยื่อไปแต่ไม่ได้หยิบออกมาใช้เลยก็มี ครั้นจะไม่เอาไป ก็ติดอยู่ที่ใจว่าถ้าจะใช้ขึ้นมาแล้วจะทำยังไง สรุปว่า ยังไงๆ ก็ต้องขอแบกเหยื่อไปให้หนักกระเป๋าไว้ก่อนเป็นดีนะ 

ผลสำเร็จของความคาดหวังนั้น อาจขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย เช่น เรื่อจอดทอดสมอถูกหมายหรือไม่ กระแสน้ำเป็นใจหรือเปล่า สภาพวะดินฟ้าอากาศเป็นอย่างไร อีกทั้ง โน่นนี่นั้น...ต่างๆ นานา แล้วแต่ว่าอยากจะลากอ้างมันเข้ามาอ้างเกี่ยวด้วยหรือไม่...ก็ว่ากันไป แต่ปัจจัยหลักนั้น อยู่ที่ตัว “นักตกปลา” หาใช่ใครอื่นไกล เพราะเหตุใดทำไมนั้นหรือ...คำตอบนั้นก็ง่ายแสนจะง่ายดาย เพราะตราบใดที่เอ็งขยันหย่อนเหยื่อลงน้ำตกปลา ไม่ไปนั่งดูหนังในห้องแอร์ โอกาสที่ฝันกลางวันจะกลายเป็นจริงนั้น...ก็เป็นไปได้เสมอ