เสียงลำโพงดังแว่วๆ ....ตั้งแต่ฟ้ายังมืด ....
สดับตรับฟังผ่านโสตประสาทในความมืดมิดได้ว่า ....เป็นเสียงพิธีกรรมทางศาสนา .....
เหมือนฝันไป .....
เสียงการทำ " ละหมาด " ดังผ่านลำโพงชุมชนแว่วๆ .....
นี่ก็เช้าแล้วสินะ .....
ผมตื่นขึ้นมาด้วยความเมื่อยปวดร้าวไปทั้งแขนทั้งสองข้าง ......
พวกเราทั้งสี่คน ทะยอยตื่นขึ้นมาต้มน้ำชงกาแฟ ต้มมาม่ารองท้อง .....
ความรู้สึกที่สองของวัน .... ที่พุ่งขึ้นมาเร็วแรงแซงความปวดเมื่อยของร่างกายคือ ...
" ความหิว " ........ แสบใส้ทรมานมากๆ ....
พวกเราทุกคนระดมพลมาม่าเป็นการใหญ่ ....
รองท้องก่อน " อเมริกันเบรคฟาสต์ " จะมาส่งในเวลา 7.30
อากาศยังคงเป็นใจเหมือนวันแรก ..... แดดอุ่นๆแบบแสบหน้าตั้งแต่โดนครั้งแรก .... ลมเอื่อยๆมาบ้างหยุดบ้าง ......
วันนี้มองขึ้นไปบนฟ้าแทบจะไม่มีเมฆเมฆา .......
ใครสักคนบอกว่า .....ถ้าวันนี้ไม่มีลม .....
" นรก " ชัดๆ .....
ซึ่งมันคงเป็นอะไรที่ทรมานมากๆเมื่ออยู่กลางทะเลแล้วทุกอย่างเรียบเป็นกระจกไปหมด .....
กัปตันมูฮาเม็ด .... เปิดเพลงดังลั่นเมื่อพวกเราเดินทางมาถึงเรือ .....
มันยังคงเป็นเพลงเดิมเหมือนเมื่อวานเป๊ ....
you shoot me down, but I get up
I'm bulletproof, nothing to lose
fire away, fire away
ricochet, you take your aim
fire away, fire away
you shoot me down, but I won't fall
I am titanium
you shoot me down, but I won't fall
I am titanium ......
คล้ายดั่งจะบอกพวกเรากลายๆว่า ......
ขอให้พวกนายแข็งแกร่งแบบ ไทเทเนี่ยม นะ ........
แล้ว ม้า 200 ตัว X 2 ก็พาพวกเราทะยานมุ่งหน้าสู่ท้องทะเลอันสวยงามเบื้องหน้า .....
4
)
)
)
)
