หวัดดีครับชาว SFC ทุกคน ห่างหายกันมานานกับกระทู้ถ่ายภาพของผม กลับมาคราวนี้หามุขฤกษ์ยาม วันแห่งความเป็น “ไท” (Freedom หรือ “อิสระ”) ตามความหมายของวันปิยมหาราชนี้ มาโพสทักทายกันอีกครั้งนะครับ ...ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษกับฤกษ์ยามหรอกน่ะครับ  เพียงแค่มันเป็นเวลาที่สุกงอม กับการนำภาพเหตุการณ์ต่างๆ ที่สะสมระหว่างการเดินทาง ไปโน่น มานี่ และหาโอกาสนำมา Share & Learn กันอีกนะครับ

ภาพที่ผมได้สะสมมาครั้งนี้ เป็นการเก็บเกี่ยวเหตุการณ์ ต่างๆ ในชีวิตประจำวันใกล้ๆตัวนี่แหละครับ ลำดับเหตุการณ์อาจจะไม่ประติดประต่อกันไปบ้าง แต่ก็พยายามใช้ภาพประกอบคำบรรยายสื่อสารให้ได้รับชมในทำนอง Share & Learn กันอีกครั้งนะครับ  สวยบ้าง ไม่สวยบ้าง ก็พยายามใช้ความอดทนดูๆ ชมๆ กันไปนะครับ หรือท่านใดส่งคำติชม วิจารณ์กันก็ยินดีนะครับ ผมจะได้นำไปปรับปรุง/ต่อยอดทางความคิดกันในโอกาสต่อไปนะครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับผม

ระหว่างการที่เก็บรวมรวมภาพเพื่อนำมา Share & Learn ในครั้งนี้ ทำให้ผมนึกถึงคำพูดของพี่เล็ก(แปดริ้ว) ที่เคยสอนผมไว้ว่า “...ภาพถ่าย ที่เราได้บรรจงถ่ายมันเก็บไว้ จะทำให้เราจดจำได้ว่าขณะนั้น เราทำอะไร ที่ไหนได้เป็นอย่างดี...” คำสอนนี้ ได้เป็นบทพิสูจน์ให้กับตัวผมในแบบฉบับ “เดิน(ทาง)ไป...ถ่าย(ภาพ)ไป” ได้เป็นอย่างดีแล้วครับ ว่าแล้วเราก็มาเริ่มต้น “เดินไป...ถ่ายไป” กันเลยนะครับ

ภาพนี้ผมถ่ายเก็บไว้นานมากแล้ว ขณะนั้นเป็นช่วงเวลาหัวค่ำ แดดร่ม ลมตกพอดี ผมอยู่ในห้องพักที่ จ. ระยองคนเดียว ด้วยความรู้สึกที่ “โดดเดี่ยว...แต่ผมก็ไม่เดียวดาย” จากภาพนี้หลายคนคงรู้แล้วนะครับ ว่าผมจะจัดการกับแก้วนี้อย่างไรเมื่อถ่ายภาพนี้เสร็จเรียบร้อยแล้วนะครับ