หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

เด็กห้วยน้ำริน กิ๋นข้าวแล้วก๋า? [อูดู่ถ่องมะ 2 จบ]

ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ

ลูกจ๋าวคนเล็ก เจ้าหนอนใบชาคนโปรด 

เจ้าก๊อง เด๋วคงได้เจอกันเดือน พ.ย. 

ลูกสาวคนโตอีกคน

ลุง ๆ เตรียมกลับบ้านแล้ว 

ครูป้า ๆ ยืนมองเด็ก ๆ

ป้าโจ้ก้อรักษาสุขภาพด้วยนะคับ
เด๋วจะไม่มีสาระคดี  ดีๆๆๆๆๆมาให้ติดตามชมกันอีก
จะรอชมนะคับ

เสร็จกิจกรรมหน้าเสาธงของเด็ก ๆ
พวกเราครูแพ็คเก็ตก็จับมือเดินล้อมรอบเด็ก ๆ พร้อมร้องเพลงอำลา
แรก ๆ ก็เฮฮากันดี แต่พอเห็นเด็กชายที่เล่นเป็นลูกเต่าร้องได้สะอึกสะอื้น
ไอ้ครูโจ้ก็น้ำตาร่วงพรากกกกก พอมาลีหันมาเห็นก็ปล่อยโฮลั่นทันที

คับผ๊ม จะสรรหาเรื่องราวมาให้น้า CT12 และทุก ๆ ท่านได้รับชม
รวมถึงรักษาสุขภาพให้ลุยได้ต่อเนื่องอย่างดีที่สุดคับ 

+++

บรรยากาศของการร่ำลามักจะเป็นความประทับใจที่แฝงไว้ซึ่งความเศร้า

ฝากไปด้วย คนน่ารักที่สุดในโลกให้โจ้ดำ 6หลาเลย 1 แต้ม

ปลีกตัวออกไปนั่งรอทุกคนบนรถสองแถวเพื่อจะกลับไปยังมูลนิธิกระจกเงา

ขอบคุณค่ะน้าม่วงสามสิบ แต่ 6 หลาไกลไปหน่อย ขอ 5 หลาเท่าศรายุธก็ได้ค่ะ

+++

ผ่านพ้น 5 วัน 4 คืน ที่ได้อยู่ร่วมกัน ความคิดต่าง ๆ ก่อนที่จะเดินทางถูกลบหายไปเกือบหมดสิ้น

                ด้วยกิจกรรม ด้วยการพูดคุยกับบรรดาเพื่อนฝูงครูร่วมรุ่น และเด็ก ๆ ในหมู่บ้าน
ทำให้ความคิดบางอย่างเปลี่ยนไป หากบางคนคิดจะมาเที่ยว ทำไมถึงมากันในช่วงที่ฝนถล่ม
ยุงทลาย วัน ๆ นึงไม่ค่อยได้เจอแดด เลอะเทอะมอมแมมกันไปทั้งเด็กทั้งครูแบบนี้
แถมจะกินข้าวแต่ละทีก็ต้องติดเตากันหน้าดำคร่ำเครียด แค่วันแรกใช้เวลาติดเตาปาไปถึง 2 ชั่วโมง
ถ้าปลูกข้าวทิ้งไว้ก็คงจะเกี่ยวมาหุงได้พอดีล่ะค่ะ ยิ่งอาหารการกินบางอย่างแตกต่างจากชีวิตประจำวัน
ของคนเมืองมากมาย ทำไมหลายคนต้องดิ้นรนซื้อแพ็คเก็ตทรมานกายใจตัวเองจากบ้านช่อง
ที่แสนสุขสบายมาลำบากที่นี่ด้วย แล้วครูที่เป็นครูอาสาจริง ๆ ล่ะ หรือ ครูที่เสียสละให้ชีวิตของตัวเอง
มาทุ่มเทกับโรงเรียนที่อยู่ห่างไกลงบประมาณ เค้าเคยคิดกันแบบนี้หรือไม่

จบง่าย ๆ ซะที่ไหนล่ะ

กลับมาที่ศูนย์ก็มีการคัดเลือกประธานรุ่นชาย และ หญิง

แล้วก็ประกาศผลรางวัล



ได้แก่ พี่นุช  และ ลอนนี่

อะไรกันเดี๊ยนพลาดตำแหน่งนี้ไปได้อย่างไร  ใครเป็นคนตัดสิน

ดูกันอีกครั้ง ไอ้โจ้หลุดโผรอบไหนก็ไม่รู้ 

ส่วนตำแหน่งที่ได้ คือ

          สวยทรมาน หรือ บ้า บอ สวยดูไม่ได้ ที่สุด

คือไปไหนจะมีแต่คนบอกว่า  อย่าทรมานพวกกูอีกเล๊ยยย

ดูเอาเถอะค่ะ 3 สาวน่ารักราวกับนางฟ้านางสวรรค์
ต้องมาได้ตำแหน่งนี้ ไม่บอกก็รู้ว่าคนเมาทั้งนั้นลงคะแนน 

กรูจะภูมิใจมั้ยเนี่ยที่ได้อันดับที่ 1 ในตำแหน่งนี้ 

อันดับที่ 2 และ อันดับที่ 3 ก็เหมือนกับสวรรค์ส่งมาอยู่ร่วมกัน
(ร่วมด้วยช่วยกันบ้าอ่ะค่ะ) 

จบสิ้นภาระกิจของการเป็นครู ก็กลับสู่ร่างเดิม
แล้วก็แล่นสู่วัดร่องขุ่น  วิญญาณนักท่องเที่ยวคืนร่างแล้วคับ

ข้างนอกเอาไว้ก่อน ขอดูตรงนี้นาน ๆ ชอบ 

สิ่งก่อสร้างและงานศิลปะในวัดเป็นสิ่งที่น่าทึ่งแล้ว

แต่การนำชาวบ้าน คนธรรมดาที่ไม่มีพื้นฐานทางด้านศิลปะมาฝึกจนเป็นนี่สิ่...น่าทึ่งที่สุด
เวลาน้อยไปเลยไม่มีโอกาสได้คุยกับคุณแม่ท่านนี้มากนัก 

นอกจากจะสร้าง...เค้าเรียกว่าไงนะ อืมเอาเป็นว่า
นอกจากจะสร้างวัดไว้เป็นสมบัติ เป็นคุณค่าของแผ่นดินแล้ว
อาจารย์เฉลิมชัย ท่านยังสร้างบุคลากรขึ้นมาให้กับชาติอีกด้วย

สิ่งเหล่านี้มีค่ามากกว่าการมีเงินเป็นพันล้าน แต่ไม่คิดจะมาทำส้งติงอะไรให้กับประเทศชาติ
มีแต่จะกอบได้ และ โกยเอาเข้ากระเป๋าตัวเองและโคตะระเง่า พวกพ้อง
สมควรแล้วที่แผ่นดินไม่มีจะให้กลบหน้า!!

ภายในโบสถ์โจ้นั่งอยู่นานกับจิตรกรรมฝาผนังที่สื่อออกมาให้เข้าใจได้ง่าย
มีอะไรหลายอย่างเรียกสติโจ้ให้กลับขึ้นมาอีก 

ทุกสิ่งอย่างหากไม่ได้เข้าไปชื่นชมแค่ว่า นี่สวย นั่นอลังการณ์

จะมีสิ่งเตือนใจ และ ข้อคิดให้พบเห็นเสมอ (แต่ตีความไม่ออก 55+)

ถึงเวลาต้องแยกจากกันแล้ว

กลุ่มนึงเลือกที่จะไปแม่สาย

กลุ่มที่เหลือเลือกที่จะชมวัดในเมือง (กลัวขึ้นรถไม่ทัน) 

แน่นอนโจ้อยู่กลุ่มหลัง เพราะต้องขึ้นรถไปขอนแก่นรอบ 6 โมงเย็น