หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

ตอนจบของโดราเอม่อน ซึ้งเหลือเกิน

น้า มดฯ เนี่ยะนะอ่านโดเรมอน   หน้าไม่ให้เลยวุ้ย   ผมเดาว่าอย่างน้ามดฯนี่น่าจะอ่านเพชรพระอุมา ซะมากกว่า

นั่นดิ..น้ายุด
น้ามดจะได้มาเป็นคอเดียวกะป๋ม..(ชอบมั่กๆ เพชรพระอุมาเนี่ย..)

    แต่ที่ทราบมานั้นที่ประเทศญี่ปุ่นเขาไม่ให้ตีพิมพ์ตอนจบอย่างนี้ครับเนื่องจากเขากลัวเด็กๆของประเทศของเขาเสียใจอะครับ ประเทศเขามีความเป็นห่วงเด็กมากครับ เขาคิดถึงความรู้สึกของเด็กๆ ซึ่งต่างจากประเทศเราไม่ค่อยให้ความสำคัญกับเรื่องนี้ แม้เราจะมีการจัดตั้งวันเด็ก
      แต่ผมว่าคนเขียนเขาเขียนตอนนี้ได้ดีครับเขาแสดงให้เห็นถึงความรักของเพื่อน ซึ่งทำให้โนบิตะซึ่งเป็นเด็กขี้เกียจ อ่อนแอ ชอบร้องไห้ เมื่อตอนที่โนบิตะเห็นโดเรมอนหลับยาวเนื่องแบตเตอรี่หมดและแบตเตอรี่ทสำรองก็หมดคือที่หูซึ่งโดนหนูกัดหายไปตั้งแต่ตอนแรกๆ จากนั้นโนบิตะสัญญากับตัวเองว่าเขาจะไม่ร้องไห้อีกต่อไปและทำให้เขามีความมุมานะในการเรียนเพื่อที่จะค้นขว้าและคิดค้นหาวิธีช่วยเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาจนประสบความสำเร็จซึงมันก็เป็นจุดที่น่าซึ้งใจและน่าเอาเป็นเยี่ยงอย่างของเด็กๆที่เป็นแบบโนบิตะ แม้มันจะเป็นเรื่องความฝันทั้งหมดของเด็กคนนึงซึ่งอ่อนแอนอนซมอยู่บนเตียง แต่มันก็ประทับใจผมมากจริงๆ

การ์ตูนในดวงใจอ่ะ

ซึ่งจริงๆเลยคับ อ่านกี่รอบก็น้ำตาไหล

ฮุๆๆๆๆๆ

แหมน้าอินปั๋นคะ ก็มันเรื่องจริงนี่นา

โดเรม่อนนี่เขาบอกว่าไม่มีตอนจบนี่ครับ